🌳Jemioła, czyli pasożytniczy styl życia w świecie roślin🌳
Jemioła, Viscum album (zwana też strzęślą) jest pasożytem - atakuje starsze drzewa i za pomocą ssawek pobiera z nich wodę i substancje odżywcze. Jednocześnie, jak każda roślina zielona, posiada zdolność do fotosyntezy. Ta dziwna roślina wyróżnia się nie tylko niespotykanym wyglądem, ale także jest źródłem wielu substancji wykorzystywanych w medycynie.
Występuje w całej Europie, południowo-wschodniej Azji i w Nepalu.
Jednym z moich pierwszych wspomnień z dzieciństwa są rosnące za domem topole. Ich korony były ozdobione dużymi kulami, które niektórzy mogli by wziąć za ptasie gniazda, jednak były to kępy jemioły.
Pokrój rośliny jest nietypowy - posiada grube liście na grubych gałązkach, mogących wywoływać skojarzenie z wodorostami. Na dodatek, daje ona białe nasiona. W Polsce można znaleźć trzy odmiany jemioły, na świecie występuje ich 65.
Jeśli znasz komiksy z Asterixem, na pewno kojarzysz powtarzający się motyw. Druid Panoramix zwykle wchodził na dęby po to, by zbierać z nich złotym sierpem gałązki jemioły. Autor komiksów zainspirował się celtyckimi druidami, którzy wykorzystywali działanie odtruwające jemioły. Jemiole przypisywano magiczne działanie - ponoć miała chronić przed urokami. Uważano że jest nieśmiertelna, ponieważ pozostawała na drzewach nawet podczas zimy, kiedy traciły one liście.
Jemioła nie była natomiast ceniona w czasach starożytnych i w średniowieczu, traktowano ją raczej jako symbol bezwzględności i pasożytnictwa. Około roku 1600 zaczęto jemiołą ozdabiać domy na święta. Ze względu na dwuznaczny wygląd soku z nasion jemioły, była ona kojarzona z płodnością.
Na przestrzeni wieków wykorzystywano silnie klejące właściwości owoców jemioły. Jej nazwa łacińska oznacza właśnie klej. Przez wieki robiono z niej klej służący do łapania małych ptaków. Podobno odradza się parkowanie pod jemiołą, ponieważ nasiona które spadną na karoserie są trudne do usunięcia.
Jemioła nie występuje na buku i dębie, może natomiast zaatakować drzewa iglaste. Powoduje straty w drzewostanie, ponieważ pozbawia nosiciela wody i substancji odżywczych oraz zwiększa ryzyko powalenia drzewa przez wiatr. Jemiołę usuwa się ręcznie, co jest niebezpiecznym zajęciem. Samo usunięcie krzaka jemioły sprawia, że odrasta on w ciągu 2 - 3 lat, dlatego zwykle usuwa się całą zakażoną gałąź.
źródło - https://jerzym.flog.pl/wpis/13924578/jemioluszka-bombycilla-garrulus--12--na-jemiole |
Jemioła jest pożywieniem dla wielu gatunków zwierząt, od niej wzięła się też nazwa ptaka - jemiołuszka.
Komentarze